Bugün Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) 102. kuruluş yıldönümü.
Yıl dönümünde de dört koldan mücadele içinde. CHP İstanbul İl Başkanlığına mahkemenin atama yapması, partinin kurultayına yönelik 15 Eylül’deki dava ve 12 Eylül darbesinin yıl dönümünde Ekrem İmamoğlu’nun yargılanacağı “diploma” davası.
Aslına bakarsanız, CHP sadece bugün değil, pek çok kez baskı altına alınmaya ve hatta yok edilmeye çalışıldı.
Genel başkanları suikast girişimlerine uğradı, linç edilmek istendi. Kimi zaman parti kapatıldı, kimi zaman yöneticileri ve il başkanları cezaevine gönderildi.
Geçmişten itibaren de CHP’nin bazı politikalarını eleştirebiliriz, eksik bulabiliriz, partili olan da olmayan da fikrini söyler, söyledi. Fakat CHP’nin bugün getirildiği noktayı düşündüğümüzde CHP’nin içine itildiği-çekildiği tartışma ortamını memleketin diğer hiçbir meselesinden ayrı düşünemeyiz.
Mesela kadınların haklarının gasp edilmesi ile bir partiye kayyım atanmak istenmesi arasında sanıldığının aksine çok güçlü bir bağ var. Bu bağa muhafazakârlık mı dersiniz, otokrasi mi, bilemem.
Artık herkes biliyor ki demokrasinin en temel ölçütü sandıktır, seçme hakkıdır. Eğer bu hakka müdahale varsa, bunun adı açıktır: faşizm.
Bağı daha da somutlaştırayım: “Ben sizi istediğim gibi dizayn ederim. Kadının ne giyeceğine, saat kaçta dışarı çıkacağına ben karar veririm. Bana kim muhalefet edecek, onun da adını ben koyarım.” İşte bütün mesele budur. Hepsi birbirine zincir gibi bağlıdır.
Bu noktada daha önce de değindiğim bir kitaba bir kez daha işaret etmek isterim: Naomi Klein’ın “Şok Doktrini – Felaket Kapitalizminin Yükselişi.” Kitabı okuduğunuzda, ne demek istediğini çok daha net anlayacaksınız.
CHP’nin doğum gününe geleyim…
Bugün CHP’nin Genel Başkanı Özgür Özel, 102. yıl kutlamaları kapsamında İstanbul Taksim’deki Atatürk Anıtı’na çelenk bıraktı.
İstiklal Caddesi boyunca her sokağın başında polisler dikkat çekiyordu. İnsan ister istemez düşünüyor: Bu polisler sadece Özgür Özel için mi buradaydı, yoksa Gürsel Tekin’in atanmasına karşı olası protestoları bastırmak için de mi?
Bir düşünün: Belediye başkanına oy veriyorsunuz, tutuklanıyor. İlçe başkanına oy veriyorsunuz, yerine kayyım atanıyor. İl başkanınızı seçiyorsunuz, görevden alınıyor. Sonra size dayatılan yöneticileri “sizin başkanınız” diye tanıtıyorlar. Bunun kabul edilebilir bir tarafı var mı? Seçme hakkı günümüz demokrasilerinin en temel ölçütü. Görünen o ki, CHP’liyseniz bu hak da sizden alınmak isteniyor. Bir dönem HDP ve DEM Partililerin yaşadığı baskılar, bugün CHP’lilerin üzerine yönelmiş durumda. Tam olarak aklımda dolaşan bu düşüncelerle törenin yapılacağı Taksim Meydanı’na vardım.
Alanda “Onursuz Gürsel” sloganları yükseliyor. Daha Özgür Özel gelmeden sloganlar havada uçuşuyor anlayacağınız. Özel ve Çelik’i destekleyenlerin sesi hiç eksilmiyor. Konuştuğum partililer, Özel ve Çelik’i partinin geleceği olarak görürken, Gürsel Tekin’e büyük tepki gösteriyordu. “Neden böyle bir zamanda böyle bir hamle yaptı?” sorusu herkesin aklındaydı. Kadınların, gençlerin, toplumun büyük kesiminin değişim için umut bağladığı bir dönemde, ülkenin sorunları ortadayken, bu çıkışın amacı neydi? Belki bunu yıllar sonra anlayacağız, öğreneceğiz…
Ülke 22 yıldır baskıcı, kadın haklarında tutucu, demokrasi vaadiyle gelip hiçbirini tam anlamıyla gerçekleştirmemiş bir iktidarın elinde. Eğitimde eşitsizlik büyümüş, sağlık sistemi çökmüş, yurttaşlar özel hastanelere mecbur bırakılmış. Sosyal devlet neredeyse yok olmuş.
Suç çeteleri sokaklarda cirit atıyor. Kişisel veriler suç örgütlerinin eline düşüyor. Hastanelerde bebeklere yanlış ilaç veriliyor, ölümler yaşanıyor.
Atanamayan öğretmen intihar ediyor, sahte diplomalı öğretmenler, doktorlar, akademisyenler ortalıkta cirit atıyor. Her gün bir öncekinden daha büyük bir felaketle uyanıyoruz. Böyle bir tabloda insanlar değişime, CHP’nin sunduğu umuda sarılıyor. Bana sorarsanız (hiç sormazlar) Gürsel Tekin’e tepki de tam da bu umuda zarar verdiği için büyük.
Partililerle sohbetim biterken Özel ve Çelik’in alana geldiği anlaşılıyor. Nasıl? Sloganlar artıyor çünkü. Sonradan CNN Türk muhabiri olduğunu öğrendiğim bazı gazetecilere tepki yağıyor. “Satılmış medya” sloganları durmuyor. Türkiye ve yabancı basının ilgisi yoğun. Bir kutlamadan çok miting havası hakim. O sırada Özel, kalabalığa “O emekçi, yapmayın” diyerek muhabire bir zarar gelmemesi için uyarı yapıyor. Bu onun tarzı aslında, genelde muhabirlerle sohbet eder, emeklerine saygı gösterir. Bu sefer konuşmasının başında yapmadı fakat çoğunlukla konuşmasının bir noktasında muhabirlere teşekkür eder. Bu kez konuşmasının sonunda teşekkür etti.
Özel konuşurken hemen sağ tarafında duran yaşlıca bir kadın o ne söylese onu destekliyordu. Ancak görürseniz samimiyetini anlayacağız bir hal diyeyim. Özel “Bu parti parçalanmaz” dediğinde kadın “Nazar değmesin, bölünmez” diye karşılık veriyordu. Özel, “Ben partimi üyelerime ama en çok vicdanlı demokratlara emanet ediyorum” dediğinde kadın yüksek sesle “Eveeeeet!” diyordu.
Beni en çok etkileyen kısım, Özel’in konuşmasında kardeşlik hukukuna yaptığı vurgu oldu:“Haksız, hukuksuz saldırılara karşı kardeşi kardeşe düşman gibi göstermeye çalışanlara sesleniyorum. Demokrasiye inanan, CHP’yi sahiplenen üyelerimiz birlikte hareket ediyor. Birlikteyiz, beraberiz. Hayatım boyunca şahsıma yapılan haksızlıkları affettim ama bu partinin kardeşlik hukukuna, birliğine, tek vücut oluşuna zarar verene asla hakkımı helal etmem. Karşıma kardeşim çıksa bile affetmem.”
Kardeşin duymadığını eloğlu duyar derler ya… CHP’nin yaşadıkları da buna benziyor. Memleket için tünelin ucunda bir ışık görülmüşken, en çok da “kardeş”ten gelen hamle yaralıyor kuşkusuz.
Sonrasında yine sloganlarla gelen partililer sloganlarla ayrıldı meydandan. Partililer ve Gürsel Tekin ne düşünür bilmiyorum fakat Özgür Özel’in şu sözleri dönemin özeti gibi meydanda asılı kaldı:
“‘Partiliyim’ diyen herkesi partinin seçilmişlerine, seçme iradesine saygı duymaya çağırıyorum. Görev isteyen herkese sesleniyorum: Özgürce aday olun, yarışın. Bir güç alacaksanız bu örgütten, bir yetki alacaksanız bu milletten alın. Yolunuz başka yerden değil, yalnızca buradan geçmeli.”
Özel’in konuşmasının tamamını buradan okuyabilirsiniz.
(EMK)