Charlie Kirk, bu derginin sayfalarında hiçbir zaman sıcak bir karşılamaya mazhar olmadı. Artık bunun bir önemi yok. Kirk suikastı bir trajedi. Ahlaki olarak haklı gösterilemez. Siyasal olaraksa ciddi bir kaygı kaynağı. Siyasal şiddete uzanan daha geniş bir sarmal, Sol için bir felaket olur.
Bu yazının yazıldığı tarih itibarıyla, saldırganın ideolojisini veya motivasyonlarını kimse bilmiyor. Ancak bazı önemli noktalar yeterince açık.
Ne kadar sakıncalı olursa olsun, hiç kimse siyasal ifade özgürlüğü nedeniyle cezalandırılmamalı. Şiddete karşı temel nefretimizin yanı sıra, ifade özgürlüğü ve açık sorgulamaya dayanan demokrasinin de savunucusuyuz. Bunlar olmadan kolektif özyönetim imkânsız ve tiranlık kaçınılmaz hale gelir. İster muhaliflere yönelik devlet baskıları ister liderlerin tek başına suikaste uğramaları şeklinde olsun, siyasal muhaliflere kaba kuvvetle sessizliği dayatmak, demokratik sosyalistlerin her zaman değer verdiği bir ilkeyi baltalar.
Dahası, misilleme siyasal şiddete dönüşme ihtimali, anlamlı siyasal eylem alanını daraltma tehdidinde bulunan uğursuz bir gelişmedir. Bu, genel siyasal kültür ve özellikle de Sol için kötüye işarettir. Başkalarının son derece sakıncalı bulduğu şeyleri sürekli söyler ve şiddetli bir misillemeyle değil, güçlü bir karşı argümanla karşılaşmayı bekleriz. Siyasal şiddet her zaman bi kenarda var olmuş olsa da, bunun çoğunlukla makul bir beklenti olduğu kanıtlanmıştır. Kırılgan bir uzlaşı içinde yaşıyor gibiyiz: Olağanüstü şiddet dolu kültürümüzde, siyasal liderler ve yorumcular çoğunlukla bir zarara uğramadan hayatta kaldılar. Şimdiyse bu uzlaşı, ürkütücü sonuçlarla birlikte çözülüyor gibi görünüyor.
Siyasal liderlere yönelik suikast girişimleri ve başarılı suikastlar çoğalıyor, aynı şekilde daha az tanınan kişilere yönelik siyasal saiklerle gerçekleştirilen cinayetler de. Bu tür şiddet siyasal yelpazenin her yerinden kaynaklansa da, Sağ, onlarca yıldır [bu tür şiddetin] Sol’dan çok daha fazlasından sorumlu. Son birkaç yılda, saldırganlar giderek artan bir şekilde, genel paranoyası ve yönelim bozukluğuyla, tutarsız ama acımasızca kutuplaşmış bir siyasal kültürle iç içe geçmiş olan Amerikan halkının kafası siyaseten karışık, zihinsel olarak rahatsız ve ağır silahlanma içindeki kesimlerinden geliyor gibi görünüyor. Sıradan Amerikan kitlesel silahlı şiddeti bile giderek artan bir siyasal değer edindi; eskiden okul saldırganları siyasallaştırılmamış, bir tür totalleştirici nihilizme kendilerini kaptırmışken , bugün silahlarına çelişkili siyasal sloganlar yazıyorlar.
Charlie Kirk’ün öldürülmesi, daha şimdiden Amerika’nın şiddet manyaklılığının siyasal kültürümüzün insanı insanlıktan çıkaran kabilecilik anlayışıyla dosdoğru içiçie geçtiğinin yeni bir kanıtı gibi görünüyor. Bu zehirli bileşim, demokratik normları ciddi şekilde aşındırma ve sol cenahtan ilerleme umudunu söndürme tehdidinde bulunuyor.
Potansiyel baskı
Kirk, basit bir mesajı yaymak üzere iyi finanse edilmiş bir siyasal propaganda makinesini yönetiyordu. İnce ayrımlar yapmaya pek de zahmet etmeksizin „liberaller“, „radikaller“ ve „sosyalistler“in ülkeyi mahvettiğini [söylüyordu]. Üniversiteler, sinsi solcu beyin yıkama fabrikalarıydı. Amerika, şiddet yanlısı göçmenlerce. Kadınlar kendilerini ev hayatına adamalıydı. Amerika Hristiyan bir ulustu ve öyle kalmalıydı. Donald Trump iyiliğin [hizmetinde] bir güçtü.
Dört yıl önce, bu yazının yazarlarında biri (Ben), Kirk ile „Demokratik Sosyalizm ve Muhafazakâr Popülizm“ üzerine bir münazara yapmıştı. Kirk’ün siyaseti zamandan bu yana daha da kötü bir yöne gitti ve çok daha çirkin milliyetçilik ve yabancı düşmanlığı biçimleriyle flört etti, daha 2021’de bile, Kirk’ün savunluması olanaksız bir yan tutarlık içindeydi. „Popülizm“ kisvesi altında Wall Street Journal’ın başyazılarında yer alabilecek görüşleri savunuyordu. Herkese parasız sağlık hizmeti gibi daha eşitlikçi bir toplum ve daha güçlü bir işçi hareketi inşasına doğru küçük adımlar atılmasına bile kararlılıkla karşı çıkıyordu.
Ama kişisel saldırılara da başvurmazdı. Argümanlarının özüne sadık kaldı, ucuz tuzaklardan büyük ölçüde uzak durdu ve Ben’e, Kirk’ün popülist söylemiyle siyasetinin çirkin ve eşitsiz özü arasındaki çelişkiyi vurgulayabileceği bir alan açtı. Yurttaşlarımızın önemli bir kısmının ne yazık ki Kirk’ün bakış açısına katıldığı bir ülkede, bu tür tartışmalar kesinlikle gereklidir. Dünkü silahlı saldırı, çok daha çirkin bir yolu işaret ediyor ve bu yol, gitmek istediğimiz hiçbir yere varmayacak ve varamayacak bir yol.
Sol siyasetin temel öncülü, sıradan insanların iş yerlerinde ve toplumun genelinde özyönetim kurabilecekleri düşüncesidir. Bu hedef, ancak yurttaşlarımızın en kötüleri de dahil, her türlü bakış açısına açık olmalarına ve kendi fikirlerini oluşturmalarına güvendiğimiz takdirde tutarlı bir hedeftir. Demokratik hedeflerimize ise ancak demokratik yollarla ulaşılabilir. Köklü servet ve güç yapılarını devirmeyi amaçlıyoruz. Bunun, nüfusun büyük çoğunluğunu kendi tarafımıza çekmek dışında gerçekçi bir yolu yok. Bizim için önemli olan şey, platformumuzdan faydalanacak işçi sınıfının nüfusun büyük bir kısmını oluşturmasıdır. Başka bir deyişle, hem ikna edici fikirler hem de sayılar bizim tarafımızdadır.
Ancak dişe-diş şiddetinin siyasete dahil olmasının kaçınılmaz etkisi, bu iki faktörün de önemini önemli ölçüde azaltacaktır. Hizipler arası çatışmada kan dökülmesinin hakim olduğu senaryolarda, artık kimin en çekici siyasi programa veya en geniş potansiyel seçmen kitlesine sahip olduğu değil; kimin en militan ve ağır silahlı ideologlara sahip olduğu ve öldürmekten en az kaçındığıdır önemli olan. Sol böyle bir savaşı kazanamaz.
Ayrıca, Kirk’ün öldürülmesi Sol’a kesin olarak söyleyebiliriz ki başka şekillerde de zarar verecek. İlk olarak, Trump yönetimi bunu sol görüşlü aktivistlere baskı için bir bahane olarak kullanabilirdi. Ve Kirk vurulduktan hemen sonra Sağ, tastamam bu tepkiyi talep etmeye başladı. Kirk’ün öldürülmesine misilleme olarak tüm solu tasfiye etme ve kınama talepleri hızlı, yaygın ve sert bir biçimde geldi.
Gece bitmeden önce Donald Trump ulusa seslenerek, „Radikal solcular yıllardır Charlie gibi harika Amerikalıları Nazilere ve dünyanın en kötü toplu katilleri ve suçlularına benzetiyor. Bu tür söylemler, bugün ülkemizde gördüğümüz terörizmin doğrudan sorumlusudur ve derhal sona ermelidir.“ dedi. Saldırganın kimliği henüz tespit edilemedi ve cinayetin nedeni herhangi bir nedene bağlanmadı, ancak bu durum başkanın Kirk cinayetini tüm solun üzerine yıkıp intikam yemini etmesini engellemedi.
Tarih bize yol gösteriyorsa, Sol bu gelişme dolayısıyla ciddi tehlikelerle karşı karşıya. Bireysel siyasal şiddet eylemlerinin bir şekilde adalet adına (eskiden „eylemin propagandası“ olarak adlandırılan) kitlesel hareketleri tetikleyeceği teorisi, yüzyıllardır dünya çapında çeşitli koşullarda sınana geldi. Bu teori, sürekli olarak felakete dönüştü ve neredeyse her zaman Sol’a yönelik baskının büyümesine ve demokrasiye yönelik saldırıların çoğalmasına yol açtı. Kirk cinayetinin ardından yaşananlar da bu bilindik, kasvetli örüntüyü kolayca izleyebilir. Saldırganın sol görüşlü olup olmamasından bağımsız olarak, suikastın, yakın Amerikan tarihinde görülmemiş bir otoriterlik düzeyine ulaşmaya istekli olduğunu göstermiş bir yönetimin muhalif söylemlere karşı yeni baskılar için bir bahane olarak kullanılabileceğinden kaygılanmak için geçerli nedenler var.
Son sekiz ayda, yeşil kart sahipleri protestolara katıldıkları veya İsrail’i eleştiren köşe yazıları yazdıkları için tutuklandı ve gözaltına alındı; belediye başkanları ve valilere yönelik protestolar sırasında küçük çaplı isyanlar hatta sokak suçlarına tepki olarak kentlere federal birlikler gönderildi ve sırf suç işlemiş olabilecepğinden kuşkulanılan göçmenler, usul ve yasaya aykırı bir şekilde El Salvador’daki zindanlara gönderildi. Solcu şiddeti andıran herhangi bir şeyin (saldırganın motivasyonları ne olursa olsun) Trump yönetiminin aşırı misillemelerine yol açabileceğini hayal etmek zor değil.
Bir şehit oluşuyor
Bernie Sanders’ın 2020’deki ikinci ve daha kesin yenilgisinden bu yana geçen zamanda, Sol büyük gerilemeler yaşadı. Birkaç yıl önce siyasal iktidar için yarışırken, şimdi Trump yönetiminin ahlaksızlıkları, hegemonik liberal muhalefetin beceriksizliği ve Gazze’de işlenen apaçık soykırım karşısında sık sık aciz bir öfkeye kapılıp kalıyoruz.
Son zamanlarda, Amerikan siyasetinde yeniden bir yer edinebileceğimize dair umut verici işaretler var; en önemlisi de Zohran Mamdani’nin New York’taki ilham verici kampanyası. Şu anda, yeniden canlanan demokratik sosyalist siyasetin bu kıvılcımı değerli ve kırılgan. Güçlerimizi yeniden inşa etmeye yeni başladığımız bir dönemde, yeni bir siyasal baskı dalgası özellikle felaketle sonuçlanabilir.
Ve Kirk’ün öldürülmesi, şüphesiz Kirk’ü davaları uğruna bir şehit haline getirecek olan aşırı sağın maneviyatını bozmaktan ziyade cesaretlendirecektir. Nitekim, bu terim sağcı basında çoktan kullanılmaya başlandı. Kimseye zararı dokunmadığı ve siyasal görüşlerini dile getirirken soğukkanlılıkla vurulduğu göz önüne alındığında, böyle bir efsane yaratmaya oldukça müsait.
Kirk, Z kuşağının (GenZ) özellikle genç erkeklerin sağa itilmesinde öncü bir rol oynadı. Katil [onun bu] etkisini yok etmeyi umuyorduysa, eylemleri neredeyse kesinlikle tam tersi bir etki yaratacaktır. Kirk’ün otuz bir yaşında öldürülmesi, milyonlarca izleyici ve dinleyicisinin çoğunun kendisini onun davasına adamasına ikna edecek ve böylece önümüzdeki on yıllar boyunca kendi projemize engel olacak militan bir sağcı siyasal bloğun pekişmesini hızlandıracaktır.
Kirk’ün öldürülmesinden bu yana geçen kısa sürede, Sol’daki çoğu kişi cinayeti haklı olarak kınadı. Ancak, hiç de küçümsenmeyecek sayıda kişi neredeyse rekabetten kaynaklanan bir empati yoksunluğuyla tepki verdi. Böyle düşünenlerin ahlakla ilgisiz duruşları, yalnızca siyasal şiddetten nefret eden sıradan Amerikalıları rahatsız etmekle kalmıyor, bu aynı zamanda siyasal olarak yanlış istikamette ve stratejik olarak da bön. Burada kutlanacak bir şey yok. Aslında korkulacak çok şey var.
(AEK)
Charlie Kirk, bu derginin sayfalarında hiçbir zaman sıcak bir karşılamaya mazhar olmadı. Artık bunun bir önemi yok. Kirk suikastı bir trajedi....